Lies Verlinden

Vlaming van geboorte, Leuvenaar uit liefde

Geboren in een Vlaams nest in Mechelen, ontdekte ik Leuven toen ik net als zovelen aan de universiteit ging studeren. Ik was onmiddellijk verkocht! Zo’n bruisende stad, waar er altijd iets te doen was en ik onbezorgd dag en nacht kon rondfietsen, dat had ik tot dan toe nog nooit meegemaakt. Na een paar omzwervingen waarbij ik een tijdje in Cairo, Moskou en Parijs woonde, keerde ik toch altijd weer terug naar mijn geliefde Leuven, waar ik intussen 21 jaar woon. 
Samen met mijn echtgenoot Vincent, ook bestuurslid voor N-VA Leuven, heb ik twee zoontjes, Oliver Alexander en Tobias Reynaert. Na 10 jaar aan de Tervuursepoort te hebben gewoond, maken we in september de overstap naar het mooie Wijgmaal. Ik ben ook een enorme dierenvriend: naast onze lieve bordercollies Sienna en Sadie, ben ik ook de poezenmama van vijf adoptiekatten.

Federaal en lokaal werk bij de N-VA

Vanuit mijn Vlaamse overtuiging heb ik de N-VA altijd een warm hart toegedragen, maar ik werd helemaal ondergedompeld toen ik in 2015 ging werken op het kabinet van toenmalig Staatssecretaris Theo Francken.
Als raadgever voor Fedasil-materie was ik gespecialiseerd in alles wat te maken heeft met de opvang en tewerkstelling van asielzoekers, vrijwillige terugkeer en hervestiging. Nu N-VA geen deel meer uitmaakt van de federale regering, ben ik overgestapt naar de federale overheid. Als project manager bij Empreva, de arbeidsgeneeskundige dienst van de overheid, hou ik me bezig met dataveiligheid, kwaliteitsprocedures en communicatie.
De stap naar de lokale N-VA-afdeling was snel gemaakt, en voor mij een goede plek om mijn enthousiasme voor de Vlaamse zaak kwijt te kunnen. In 2018 werd ik met 1.297 stemmen verkozen als gemeenteraadslid in Leuven. Sinds 2022 ben ik ook vice-fractieleider. Daarnaast ben ik als organisatieverantwoordelijke nauw betrokken bij de activiteiten voor de leden van N-VA Leuven.

Levenslang leren: daar zit muziek in

Sinds september 2023 werd gebombardeerd tot de bekendste ‘eeuwige student’ van Vlaanderen. Ik studeer intussen immers al 21 jaar aan de universiteit en haalde al 7 masterdiploma's: Archeologie, Egyptologie, Arabistiek, Assyriologie, Diplomatie, Criminologie en Politieke Wetenschappen. Ik zit nu in mijn laatste jaar van de Master rechten.
Daarnaast ben ik nog met muziek bezig en speel ik verschillende instrumenten.

Politieke interesses

• Veiligheid: De laatste jaren is het onveiligheidsgevoel in Leuven alleen maar toegenomen. Dit lijkt zich niet specifiek in hogere criminaliteitscijfers te vertalen, maar het is wel een bezorgdheid die de Leuvenaar bezig houdt. Het stadsbestuur neemt de bekommernissen niet serieus, tot mijn grote frustratie. Zo werden mijn vriend en ik in 2016 slachtoffer van zinloos geweld. Er kwamen heel wat reacties van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. Vaak worden dergelijke ‘kleine’ feiten zelfs niet meer aangegeven, omdat er te weinig feedback komt of maatregelen worden genomen. Fietsdiefstallen, inbraken, vechtpartijen, grensoverschrijdend gedrag door dronken individuen, … het dark number lijkt steeds hoger te worden, maar de aanpak door de stad blijft dezelfde. Daar moet verandering in komen!
• Dierenwelzijn: al van kindsbeen af ben ik dol op dieren, en als hen onrecht wordt aangedaan raakt me dat diep. Ik zou alle harige viervoeters willen adopteren, maar dat gaat natuurlijk niet. In plaats van remediëren en redden, moet er veel meer ingezet worden op het proactief voorkomen van situaties waarbij dieren in noodsituaties terecht komen. Naast sensibiliseren van baasjes over hun plichten, bieden subsidies een positieve aanmoediging. Zo wil ik net als in Mechelen een project op poten zetten waarbij het steriel maken van katten gesubsidieerd wordt. Mensen die dieren mishandelen of de regels niet respecteren, verdienen een strenge sanctionering. Tot slot zijn de faciliteiten in Leuven voor honden ondermaats: in een stad als Leuven, waar veel dierenliefhebbers geen tuin hebben, zijn er ontstellend weinig hondenweides. Nochtans is een hondenweide een fantastische plaats om aan gemeenschapsvorming te doen, en geef toe, op een omheind stuk grind van 3x15 meter zoals op de Tiensevest is dat behoorlijk onmogelijk. Dat kan beter! Het grootste gemis in Leuven en omstreken is een echt asiel. Nu zijn er enkel samenwerkingsakkoorden met asielen in andere gemeenten, maar dat is onvoldoende om aan de nood tegemoet te komen. De laatste vijf jaar heb ik me ingezet, maar ondanks de inspanningen heeft het Leuvense stadsbestuur hier nog steeds geen werk van gemaakt.
• Mobiliteit: Leuven heeft nood aan een aanpak met aandacht voor élk type weggebruiker. Scheiding van verkeersstromen, respect voor elkaar en een hogere leesbaarheid van het verkeer dragen bij tot meer conflictvrije situaties, in tegenstelling tot een verwarrende verkeersmix en boetevallen.
• Identiteit en integratie: ons land staat voor heel wat uitdagingen naar aanleiding van de aanslepende asielcrisis. Leuven is een gastvrije stad, met heel wat verschillende nationaliteiten. Dit gegeven draagt bij aan het unieke karakter,  maar dat betekent niet dat we naïef moeten zijn: in Vlaanderen wonen betekent dat je heel wat rechten hebt, maar ook plichten. Integratie en inburgering zijn onontbeerlijk om allemaal samen te leven in onze stad.